دوستان و سروران گرامی که بر ما منت می نهید و وقایع اتفاقیه ی ما را به قدوم خویش مزین می فرمایید، حکمن در جریان کم وقتی های بنده و جناب امیر هستید؛ هرچند که همیشه ما چنان گرفتار بوده ایم که وقت سرخاراندن هم نداشته ایم؛ اما از آن زمان که خانواده ی کوچکمان کمی وسعت یافت و به سه نفر تبدیل شد، در هر برهه ای با اتفاقاتی جدید دست به گریبان شدیم که از حوصله ی این جریده، خارج ؛ اما بر آنان که طعم داشتن پسربچه را چشیده اند، کاملن واضح و مبرهن است! اکنون نیز گمان می کنیم که چون شازده مان 3 سال را از سر گذرانده و کم کم برای خودش مردی شده و باید به فکر آستین بالا زدن برایش باشیم، شاید فرصتی باشد که این سرا را به روز کرده و از شرمندگی مان بکاهیم. البته فعلن فقط گمان می کنیم! تا چه پیش آید!

به هر حال، قصور خدمت ما را به دیده ی اغماض درنگرید. باشد که ما نیز کم کاری ها و کوتاهی های سابق و آینده ی احتمالی شما را نادیده انگاریم!!!

غرض عرض سلامی بود و شروعی مجدد!

نوشته شده در یکشنبه 92/8/19ساعت 3:1 عصر توسط بانو نظرات ( ) |